بررسی عملکرد حرارتی هوا گرمکن خورشیدی با ردیفی از موانع واقع بر صفحه ی جاذب

نتایج نشان می دهد که آرایش موانع در حالت کلی به دلیل افزایش سطح انتقال حرارت، کاهش فضای مرده با هدایت جریان به تمامی سطح صفحه جاذب و فضای کانال عبور هوا، افزایش میزان آشفتگی جریان و متناسب با آن افزایش ضریب انتقال حرارت جابجایی و کاهش تلفات حرارتی از پوشش شفاف با جذب بخش قابل توجه ای از امواج باز تابیده شده از سمت صفحه جاذب توسط موانع، عملکرد حرارتی هواگرمکن بهبود می یابد. براساس نتایج بدست آمده با افزایش توان ورودی به هواگرمکن با نزدیک شدن به ظهر خورشیدی عملکرد حرارتی( بازده انرژی و بازده اگزرژی) هواگرمکن افزایش می یابد و بیشترین بازده در ظهر خورشیدی مشاهد شد از طرفی با دورشدن از ظهر خورشیدی و نزدیک شدن به غروب آفتاب و کاهش توان ورودی، عملکرد حرارتی هواگرمکن کاهش می یابد. افزایش متوسط دمای روازنه ی هوای ورودی در بهترین حالت نسبت به حالت مرجع 23/82% بهبود می یابد و متناسب با بهبود افزایش متوسط دمای روازنه ی هوای ورودی، متوسط بازده انرژی روزانه در بهترین حالت نسبت به حالت مرجع 80% افزایش داشته است از طرفی اگزرژی تخریب شده نسبت به حالت مرجع در مناسب ترین حالت 52% کاهش می یابد و متناسب با کاهش تلفات اگزرژی تخریب شده، بازده اگزرژی افزایش معادل 4/74% را نسبت به حالت مرجع تجربه نموده است. در چیدمان های یکسان از چینش موانع ثابت و متحرک، در دبی جرمی پایین که در آرایش های مختلف، متفاوت می باشد چینش های موانع متحرک از عملکرد حرارتی (بازده انرژی و بازده اگزرژی) پایین تری بر خوردار می باشند ولی با افزایش نرخ جریان جرمی هوای ورودی عملکرد حرارتی چیدمان های موانع متحرک با نرخ بیشتری نسبت به چیدمان های موانع ثابت افزایش می یابد. با افزایش نرخ دبی جرمی بازده انرژی و بازده اگزرژی در تمامی 9 حالت بررسی شده افزایش می یابد و از طرفی نرخ افزایش بازده کاهش می یابد با این توصیف که نرخ کاهش افزایش بازده در حالت مرجع نسبت به حالت های دارای چینش موانع بیشتر می باشد.همچنین در کلیه حالت های بررسی شده شامل آرایش موانع برروی صفحه جاذب و در حالت مرجع بازده انرژی هواگرمکن نسب به بازده اگزرژی هواگرمکن بیشتر می باشد